Von Thünen marj verime eşit bölüşümde emeğin rant tarafından sömürüldüğü düşünce şu şekilde
vardı; Neo-klasik öğretide tam rekabet şartlarında emeğin piyasada belirlenen ücreti, marjinal verimine
eşittir. Bu durumda, azalan getiriye bağlı olarak aynı toprak üzerinde kullanılan emek miktarı arttıkça
marjinal verim, dolayısıyla ücret azalmaktadır. Toprak rantının da oluşumu budur. Thünen’e göre aynı
nitelikteki emek eşit ücret almalı ancak marjinal işçi dışındaki tüm işçiler marjinal işçiden daha büyük
ürün katkısı yapmalarına karşın marjinal işçinin verimine eşit ücret almaktadır.
İşte bu nokta da Thünen tam rekabet piyasasında emeğin sömürülmesinin kaçınılmaz olduğunu
vurgulamıştır. Ancak neo–klasik iktisat her ne kadar, üretim faktörlerinin getirisinin marjinal verimine
göre belirlendiğini benimsese de bunu sömürüye vardırmadı. Yani haklı ve etkinlik için kaçınılmaz
buldu. Tam rekabet şartlarında emeğin sömürülmesi başka argümanlar ile da olsa Marksistlerce de
savunulmuştur.