REHA KAZAR / GÜNBOYU
Fenerbahçe maça fırtına misali, Konyaspor ise durgun bir görünüm ile başlangıç yaptı.
Fenerbahçe'de eksiklerin geri dönmesiyle beraber Ersun Yanal, Kruse hariç ideal 11'ini yakalamış oldu.
Her zaman olduğu gibi oyunu yine 1. ve 2. yarı olarak ele alalım, en son aşamada sonuca gidelim.
Fenerbahçe maça çok konsantre başladı ki bunda Alanyaspor karşısında 90. dakikada Gaziantep'in bulduğu beraberlik gölünün ekstra etki ettiğini düşünüyorum.
Maçın ilk 20 dakikasında Fenerbahçe'nin 7 şutu var iken, Konyaspor'un kaleye şutu yoktu. Her şey bir yana, Konyaspor'un bu durumuna çok şaşırdığımı da belirtmiş olayım. Aykut Kocaman'ı oyun anlayışını bozmayan, disiplinli, minimum hata, ayağa pas oyunu ile tanırız fakat Konyaspor bu oyunu ortaya koyamadı.
Fenerbahçe kanatları çok etkili kullandı, özellikle Garry Rodrigues, Fenerbahçe'ye geldiğinden bu yana en iyi performansını ortaya koydu.
Ozan Tufan'a yine, yeniden ayrı parantez açalım. Sergen Yalçın ne yaptı ne etti bilinmez ama Ozan Tufan, kendisini -ben dahil- olumsuz yönde eleştiren herkesi utandırmayı başarıyor.
Yine sarı lacivertli ekibin defans tandemi de oturdu. Zanka ve Serdar Aziz ikilisi oldukça uyumlu bir görünüm çiziyorlar.
Konyaspor'da gözüme çarpan, dikine oyunu ile çabalayan isim Farouk Miya oldu fakat tek başına iş yapmak isteyince fazlaca top kaptırdı.
İkinci yarıya daha rölantide ve geride başlayan Fenerbahçe oldu.
Ömer Ali Şahiner ve Milosevic'in de biraz daha sorumluluk almasıyla, Konyaspor orta sahası ikinci yarının başında biraz kıpırdamaya başlasa da rakip yarı alanda oldukça beceriksiz davrandılar.
Aklıma takılan tek şey, Ersun Yanal'ın neden Alper Potuk konusunda ısrarcı olduğu. Bu konuyu anlamış değilim.
Fenerbahçe, Konyasporlu oyuncuların ayağına top gelir gelmez pres ile rakibini bunalttı, top kaptı, direkt sonuca gitti. Bu oyun, Ersun Yanal'ın 2013-14 Fenerbahçe'sini andıran bir görüntüydü.
Velhasıl...
Ersun Yanal'ın Fenerbahçe'si, Aykut Kocaman'a nispet yaparcasına bir futbol oynadı.
